Als ondernemende ras-marketeers, aangespoord vanuit het ondernemende maar voorzichtige oer-Hollandse gedachtengoed, zijn wij ondertussen een volk van vouchers geworden. Bedrijven lopen binnen door minder kosten te insinueren. Korting geven – ook al zitten er vaak gemeen-valse glibberaddertjes onder het gras verstopt – genereert immers extra klanten. Hoewel we ons realiseren dat de ene klant de andere niet is moet de kachel wel blijven branden. Aanbiedingen krijgen meestal meer aandacht dus we blinken uit in het maken van originele eyecatchers. Koopjesjagers gaan er vol voor. Overal vallen aftrekbonnen in alle soorten en maten te verdienen. Als je ervoor open staat en de moeite neemt om ernaar op zoek te gaan, kun je er veel geld mee besparen. Zonder dat je het weet zijn er op dit moment wellicht minstens een dozijn Q-R codes met vette korting beschikbaar op je telefoon. Bedrijven verdienen er hun brood mee en ik veronderstel dat dat heel veel super-de-luxe broden zijn van bakkers die de gierende energierekening nog wel kunnen betalen. Tijdens het verslavende social-media scrollen poppen kekke kortingen als blije uitnodigingen voorbij. Je wordt erdoor getriggerd, zelfs als je er niet naar op zoek bent. Wij zuinige Hollanders vallen nu eenmaal voor kortingen en voor twee voor de prijs van één. Continue komen de grijpgrage discounts aangewaaid. Ik bestel weleens een pizza met korting: niet omdat ik daarom vraag, maar omdat de pizzabakker me dat aanbiedt, want hij weet dat hij daardoor meer pizza’s verkoopt. Dus ik betaal feitelijk gewoon de normale prijs, terwijl ik de illusie heb dat ik minder mag betalen. De pizzabakker weet ook dat er tegelijkertijd veel bestellingen worden geplaatst zonder dat er van de beschikbare kortingen gebruik wordt gemaakt. En dat is waar de kassa rinkelt. Dat is ook een horecading geworden. Ikzelf vind vouchergebruik ietwat ongemakkelijk. Dat komt meestal door de reactie van de ontvanger: ‘Oh, meneer heeft een voucher, je wilt dus fokking korting met je paupergedrag?’ Dat de ontvanger zelf de voucher de wereld heeft in geslingerd om meer klanten te ontvangen is hij vaak snel vergeten. Ik ben dan zo’n sukkel die om de voucher te compenseren een paar extra supplementen of een duurdere fles wijn besteld, waardoor ik toch nog veel meer betaal dan ik vooraf had bedacht. Vouchers zijn manipulerende klootzakjes. Maar zeg eens eerlijk: als je continue moet bezuinigen en creatief op zoek moet naar kostenbesparende alternatieven, als je steeds weer wordt uitgedaagd door hoge energiefacturen, stijgende levensmiddelenkosten en andere verstikkende in-krimpers, is het een beetje flauw om steeds maar weer over die zuinige Hollanders te praten: hoezo zuinig, we hebben geen keus. Niks om je voor te schamen trouwens want zuinigheid loont meer dan ooit.
Schouwenburgschrijft 